Bu kədərli mahnı Tərlan Novxanılının ayrılıq sonrası yanan könül dəftəridir; hər misrası sanki qəlb ağrısının səssiz bir aynasıdır. İtirilmiş sevginin izləri bu melodiyada quru yarpaq kimi xışıltı edir.

Tərlan Novxanılı'dan gelen bu ayrılık şarkısı, gidenin ardından çöken sisli bir İstanbul sabahı kadar hüzünlüdür. Kayıp bir gölgenin boşlukta yankılanan sesi gibi, nağmelerde derin bir özlem fısıldanır.

Tarlan Novxanılı’s ballad acts as a heavy anchor dropped in the harbor of parting, marking the moment love sailed away. Each note holds the tangible weight of absence, painting a portrait of the void left behind.

Эта песня Тарлана Новханылы – застывший момент на часах разлуки, где каждое воспоминание отбивает медленный, эхом отдающийся ритм. Мелодия разворачивается как свиток старых писем, хранящих горечь ухода.

Keywords: Tə