Abdullah Özdoğan'ın "Bilseydim Büyümezdim" şeiri, uşaqlıq illərinin saflığına bir aynadır. Şairin səsi, zamanın xatirə sandığından çıxan tozlu məktublar kimi duyğusaldır.

Abdullah Özdoğan'dan "Bilseydim Büyümezdim" şiiri, büyüme sancısının sessiz bir fısıltısıdır. Bu eser, yaşamın karmaşık labirentine girmeden önceki döneme açılan bir kapıdır.

"Bilseydim Büyümezdim" by Abdullah Özdoğan is a poignant poetic reflection, treating childhood innocence as a fragile glass structure. His recitation acts as a gentle tide pulling the listener back to simpler shores.

Поэма Абдуллы Оздогана "Bilseydim Büyümezdim" – это мост, переброшенный через пропасть между зрелостью и беззаботным детством. Голос автора звучит как метроном, отсчитывающий шаги по тропе воспоминаний.

Keywords: Abdullah Özdoğan Şiir, Bilseydim Büyümezdim, Çocuk